Vooruitblik (eventuele) stemming 8 mei

De Franstalige partijen hebben dan toch beslist (voorlopig) geen nieuw belangenconflict in te roepen. Het is duidelijk dat hier een strategie achter zit, maar naar wat die strategie nu juist is blijft het voorlopig gissen. Uiteraard kan ik het niet laten zelf ook eens een gokje te doen naar wat de redenering van Reynders, Milquet en Di Rupo is.
Volgens mij gaat het hier om een tweeledige strategie waarbij de Franstaligen uit de verdediging oprukken en zich plots als scherpe aanvallers gaan profileren.

Het eerste deel van de strategie is dat men hoopt dat de meerderheidspartijen Open VLD en CD&V zich bij de stemming gaan onthouden (of tegen stemmen, maar dat is wel heel onwaarschijnlijk). De stemming in de plenaire uitstellen lijkt me niet direct een optie, aangezien de fractieleiders daarvoor bij mijn weten unaniem moeten akkoord moeten gaan met uitstel. Ik moet er geen tekeningetje bij maken dat het VB niet te vinden is voor uitstel. In dat scenario gaat men er ook vanuit dat N-VA het wetsvoorstel voor de splitsing van BHV wél goedkeurt. In zo’n geval is een splitsing van het kartel meer waarschijnlijk dan een effectieve splitsing van BHV.
Persoonlijk lijkt me dit geen al te realistisch scenario, aangezien Leterme niet al te veel krediet meer heeft bij zijn eigen achterban om zoiets te forceren. Servais Verherstraeten (fractieleider CD&V) heeft al laten weten dat hij gerust voor de splitsing wil stemmen op 8 mei. Leterme zal er waarschijnlijk alles aan doen de stemming te ‘ontmijnen’, maar dan is het nog de vraag of de Kamerleden wel willen meegaan in die logica.

Het tweede luik van de strategie is volgens mij dat de stemming in de plenaire effectief doorgaat en dat de Vlaamse partijen hun meerderheid opnieuw gebruiken. In dat geval kunnen de Franstaligen de regering laten vallen met het argument dat ‘de Vlamingen niet tot een oplossing wilden komen’. Als men tot 15 juli had gewacht dan hadden de Vlamingen het omgekeerde kunnen doen, namelijk de regering laten vallen met het argument dat ‘de Franstaligen niet tot een oplossing voor de staatshervorming wilden komen’.

Wat uiteindelijk de strategie van de Franstaligen zal blijken blijft voorlopig giswerk, er zijn immers meer pistes mogelijk dan enkel de twee die ik hierboven heb beschreven. Los van die politieke spelletjes zou ik toch nog graag even mijn visie geven over een mogelijke stemming. In deze kwestie durft men wel eens de scheiding der machten over het hoofd te zien. Eigenlijk is het niet aan Leterme of iemand anders van de regering om te bepalen of het al dan niet tot een stemming komt en wat daar dan de uitkomst van zou zijn. Het parlement is een onafhankelijke macht en moet los van de regering kunnen werken. De Franstaligen gebruiken in deze kwestie het parlement voor regeringsdoeleinden, iets dat voor mij absoluut niet past in een parlementaire democratie.
Of het nu uiteindelijk tot een stemming 'Vlamingen Vs. Franstaligen' komt of niet doet er eigenlijk niet zoveel toe, zolang die beslissing maar genomen wordt daar de parlementsleden en niet door de regeringsleden.