In perspectief

Bon, ik zal hier even een stuk schrijven over de ‘burgemeesterkwestie’, iets dat al langer op mijn lever ligt. U weet wel, die drie francofone apen uit de Vlaamse rand.
Wat mij stoort aan heel deze discussie is dat het om een belachelijke futiliteit gaat die zwaar wordt opgeblazen. In Oost-Congo zijn een kwart miljoen mensen op de vlucht, in Sudan blijft het geweld aanhouden, de financiële crisis bedreigt onze welvaart, enzovoort. En waar zijn wij over bezig? Drie onnozelaars die wat willen provoceren en daar zeer goed in slagen. Dit gaat voor mij te ver, ik zou graag hebben dat de benoeming er komt in ruil voor toegevingen van de Franstaligen in het dossier ‘staatshervorming’.

Ik vraag dit omdat het de beste uitweg is voor Vlaanderen. Is de niet-benoeming echt een stevige blaam van de Europese Raad én een blokkering van een mogelijke staatshervorming waard? Ik vind van alleszins van niet. Let wel: de Franstaligen moeten volgens mij toegevingen doen in ruil voor de benoeming (kwestie van toch iets uit de brand te slepen), maar de benoeming zelf mag er komen.

We mogen ons niet laten verleiden tot een nieuwe escalatie tot ‘heilig symbooldossier’. Zo komen we in een BHV-bis terecht en dringt een verdere blokkering van de politiek zich op. De enigen die daar beter van worden zijn de populisten, en dat is niet wat ik wil. Nu kan de Vlaamse regering, mits voldoende Franstalige toegevingen, de benoeming nog verkopen bij de bevolking. Maar de tijd dringt. Als we nog lang wachten komen we weer in de retoriek van “5 minuten" terecht, en krijgen we het dossier niet meer opgelost. Daar is op termijn iedereen het slachtoffer van, ook de Vlamingen.

Dus ik vraag u: zijn die drie apen echt een blokkering van de politiek waard? Ik vind alvast van niet. Geef de Franstaligen hun symbool, dan kan Vlaanderen met de knikkers gaan lopen.